กิเลส ตัณหา กามราคะ

รูป เสียง กลิ่น รส ผัสสะ

หาใช่สิ่งที่น่าสะพรึงกลัวไม่

แต่ความกำหนัด ยินดี พอใจ

ในสิ่งเหล่านั้นต่างหากเล่าน่าสะพรึงกลัว

มีทางเดียวที่จะทำให้เราพ้นทุกข์ได้

ต้องเรียนรู้ตามดูความจริงของกายใจ

ไม่ใช่ดูคนอื่นหรืออารมณ์ภายนอก

แต่เมื่อมีสิ่งกระทบจิตให้รู้ทันความคิด

ตามรู้ดูความเกิดดับของจิตจนไม่เอากับมัน

แสวงหาความจริง เข้าใจความจริง

รู้จักความจริง มองเห็นตามจริง

ยอมรับความจริง แค่นี้ก็พ้นทุกข์ได้แล้ว

กระจกไม่ติดในภาพที่ปรากฏอยู่ล่วงหน้า

ภาพทั้งหลายที่ไม่ยึดติดแปะอยู่กับกระจก

กระจกสะท้อนภาพตามจริงอย่างชัดเจน

หากใจรับรู้อารมณ์เช่นเดียวกับกระจก

คือรู้แล้วปล่อยละก็จะไม่ทุกข์ ไม่เศร้าหมอง

มนุษย์ที่ไม่พอใจในสิ่งที่ตนมี

ไม่ยินดีในสิ่งที่ตนได้

ไม่เข้าใจในสิ่งที่ตนเป็น

ไม่เห็นในสิ่งที่ตนดู

ไม่รู้ว่าตนต้องการอะไรกันแน่

เขาคือบุคคลที่น่าอดสูที่สุด