จุดมุ่งหมายอันสูงสุดของมหาบุรุษ มิใช่เพื่อครอบครอง

แต่เพื่อเกื้อกูล ยังประโยชน์ และเสียสละเพื่อมวลชน

เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่เพื่อให้จิตใจอิ่มเอบเบิกบาน

มนุษยฺ์ทั้งหลาย เกิดมาคล้ายคลึงกัน

ผิวพรรณสามารถทำให้ผิดแผกแตกต่างกันได้ถึง 10 ขีด

ชาติตระกูลสามารถทำให้ต่างกันได้ถึง 100 ขีด

ความรู้ความสามารถทำให้ต่างกันได้ถึง 1,000 ขีด

แต่คุณธรรม ความดี ความชั่ว สามารถทำให้ต่างกันจนมิอาจประมาณ

เหมือนคนตกน้ำ ตราบใดที่อากาศยังหลบซ่อนอยู่อยู่ภายในตัว

มันจะลอยขึ้นมาเหนือพื้นน้ำ คนมาพบเข้าก็ช่วยเหลือได้

แต่ตราบใดลมในร่างกายหมด มันจะจมดิ่งลงไปยังท้องน้ำ

ใครก็ตามยังคิดอยู่กับร่างกายนั้น ก็จะจมดิ่งลงไปสู่ก้นแม่น้ำเช่นกัน

เมื่อคนได้รับความสำเร็จในชีวิตทางโลก

ความสำเร็จดังกล่าวนั้นจะเป็นยาพิษติดอยู่ทุกขุมขน

คอยซึมซาบลงไปในสายเลือด ย่อมเป็นพิษเป็นภัยแก่เขา

เพราะความลืมตัวและหยิ่งผยองมากขึ้น

ผู้อยู่ในวรรณะต่ำ (สามัญชน)

มีความอ่อนน้อมถ่อมตน

ย่อมข้ามพ้นสังสารวัฎได้

ไม่มีผู้ใดจะเอาชนชั้น หรือลัมธิ

หรือยศฐาบรรดาศักดิ์ไปกล่าวอ้างกับยมฑูตได้เลย

ผู้ใดใคร่ครวญคิดพิจารณาถึงพระเป็นเจ้า

ผู้นั้นจะกลับเป็นคนของพระเป็นเจ้า

คนต้องยอมรับกรรมที่ตนทำไว้ในชาตินี้

เมื่อตนจากโลกนี้ไปแล้ว ร่างกายก็ไม่ได้ติดตามวิญญาณไปด้วย

ทั้งชนชั้นวรรณะก็ไม่ได้ติดตามไปด้วย

กรรมดีและชั่วเท่านั้นจะติดตามวิญญาณไป

กรรม คือการบ้านที่ยังทำไม่เสร็จ

กรรม คือหนี้กรรมที่ยังชดใช้ไม่หมด

การบ้านจะต้องเอาอะไรเขียน ?

ปากกา…ดินสอ…เขียน

แล้วอะไรคือ ปากกา ดินสอ

ความคิดก็คือ ปากกา ดินสอ

กรรม ก็คือการบ้าน คือ หนี้ที่เรายัังชดใช้เขาไม่หมด !

พระพุทธจี้กง

มนุษย์โชคดีที่มีปัญญา

แต่ถ้ามีปัญญาแล้วใช้ไม่เป็น

จะมีประโยชน์อะไรหรือ ?

ก่อนที่จะเอาชนะคนอื่น…จักต้องเอาชนะตัวเองให้ได้เสียก่อน

ก่อนที่จะว่าคนอื่น…ควรพิจารณาดูตัวเองเสียก่อน

แทนที่จะรู้จักคนอื่น ควรจะรู้จักตัวเองเสียก่อน