จิตที่มีความเมตตากรุณายิ่งมาก

สติปัญญายิ่งสูง

ความทุกข์ยิ่งน้อย

เวไนย์ทั้งหลายต่างค้นหาความสุข เพื่อที่จะให้ตนได้

ลาศยศหรือเงินทอง สิ่งเหล่านี้มีแต่จะทำให้เรานั้นยิ่งลุ่มหลง

เมื่อเราลุ่มหลงแล้ว จะให้เราบำเพ็ญนั้นหรือ

ความสุขที่แท้จริงอยู่ที่ใจของเราต่างหากเล่า

แม้วันนี้เราไม่ร่ำรวย แต่พอมีกินมีใช้ จิตใจไม่ฟุ้งเฟ้อ

ไม่มักใหญ่ใฝ่สูง บำเพ็ญธรรมบำเพ็ญกายสังขารของเรา

เชื่อว่าเมธีทุกท่านก็จะเกิดความสุข