สัจธรรม คือแหล่งหลบภัยจากพายุแห่งความโง่เขลา

ความอ่อนโยน จะดับเปลวไฟแห่งความเกลียดชัง

การรู้จักให้ จะขจัดกระแสเชี่ยวกรากแห่งความโลภ

การรู้จักถ่อมตน จะทำให้ภูเขาแห่งความยโสราบเรียบ

ผู้รู้ไม่พูด ผู้พูดไม่รู้

ดังนั้น ผู้บรรลุธรรมจึงดำเนินการสอนโดยไร้คำพูด

ใจคนเสมือนหนึ่งน้ำใสในอ่างใหญ่

น้ำนิ่ง…สิ่งแปลกปลอมย่อมจมลงผิวน้ำใสส่องเห็นหน้าตา ผิวพรรณ ผมเผ้า

ต่อเมื่อสายลมพัดผ่าน…

น้ำไหว…น้ำใสกลายเป็นขุ่นมัว ย่อมไม่อาจสะท้อนภาพลักษณ์แต่เดิมได้

ใจคนก็เช่นกัน

สิ่งแวดล้อมทำให้จิตใจปุถุชนเปลี่ยนแปลงได้

แต่จิตใจของปราชญ์เมธีสามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมได้

จิตที่มีความเมตตากรุณายิ่งมาก

สติปัญญายิ่งสูง

ความทุกข์ยิ่งน้อย

ไม่ว่าจะขาขึ้นหรือขาลงของชีวิต

ล้วนเป็นประสบการณ์ในการพัฒนาตนเอง

เรื่องใหญ่ของชีวิตคือ จะต้องรู้คุณค่าและความหมายของชีวิต

ชีวิตมิใช่ดับสูญ แต่สืบเนื่องเรื่อยไปในเหตุและผล

และจากผลเป็นเหตุต่อไป

ชีวิตนิรันดร์ดีงามอยู่ที่เจ้าจะสามารถใช้ปัญญาแยบยล

ไปค้นพบความเป็นอนิจจัง แต่ไม่ใช่ใฝ่หาความงามเฉพาะหน้า

คุณค่า…มิใช่แสวงหาภายนอก

แต่มีอยู่แล้ว…ภายใน