โลกนี้เปรียบเช่นเนื้อนา

คนปลูกสิ่งใดไว้

เขาย่อมได้รับผลของสิ่งนั้น

กฎของกรรมครอบคลุมอยู่ทั่วไปในโลกนี้

อะไรก็ตามที่เขาทำลงไป

เขาจะต้องได้รับผลของกรรมนั้นอย่างแน่นอน

ผู้มีบุญอุบัติขึ้นบนโลก ทุกยุคทุกสมัย

ไม่ว่าอุบัติขึ้นมา ณ ที่ใด ศาสนาใดก็ตาม

คำสอนของท่านเป็นหนึ่งเดียวและอย่างเดียวกันเสมอ

คือ เพื่อรู้จักพระเจ้า และเพื่อทำให้วิญญาณหลุดพ้น

การปฏิบัติธรรมเปรียบเสมือนการต่อสู้กับความวิตกกังวล

การพูดธรรมะเปรียบเสมือนกับการให้แสงสว่างสืบทอดไปสู่อนาคต

ปัญญาเปรียบเสมือนกับการสร้างสะพานข้ามพ้นโลกถึงฝั่งนิพพาน

โพธิสัตว์เปรียบเสมือนมารดาแห่งเมตตากรุณาของเวไนยสัตว์

ความร่ำรวยที่แท้จริง คือความปิติยินดี

มิใช่การมีทรัพย์สมบัติ

ความยากจนที่แท้จริง คือการไม่รู้เท่าทัน

มิใช่ไร้ซึ่งเงินทอง

สัจธรรม คือแหล่งหลบภัยจากพายุแห่งความโง่เขลา

ความอ่อนโยน จะดับเปลวไฟแห่งความเกลียดชัง

การรู้จักให้ จะขจัดกระแสเชี่ยวกรากแห่งความโลภ

การรู้จักถ่อมตน จะทำให้ภูเขาแห่งความยโสราบเรียบ

ผู้รู้ไม่พูด ผู้พูดไม่รู้

ดังนั้น ผู้บรรลุธรรมจึงดำเนินการสอนโดยไร้คำพูด

ใจคนเสมือนหนึ่งน้ำใสในอ่างใหญ่

น้ำนิ่ง…สิ่งแปลกปลอมย่อมจมลงผิวน้ำใสส่องเห็นหน้าตา ผิวพรรณ ผมเผ้า

ต่อเมื่อสายลมพัดผ่าน…

น้ำไหว…น้ำใสกลายเป็นขุ่นมัว ย่อมไม่อาจสะท้อนภาพลักษณ์แต่เดิมได้

ใจคนก็เช่นกัน

ผู้ที่นับถือความมั่งคั่ง ย่อมไม่หยุดยั้งการสั่งสมทรัพย์เงินทอง

ผู้ที่เทิดทูนความโดดเด่น ย่อมไม่หยุดวิ่งวุ่นไล่คว้าชื่อเสียงเกียรติยศ

ผู้ที่ปรารถนาอำนาจ ย่อมไม่นึกคิดสละอำนาจแก่ผู้อื่น

ผู้ยึดมั่นในสิ่งเหล่านี้ ต่างหวั่นไหวด้วยความกลัว

หากพวกเขาสูญเสียสิ่งเหล่านี้ไป ก็จะตรอมตกอยู่ในความทุกข์ระทม

พวกเขาไม่เคยนิ่งสงบแม้ชั่วอึดใจ เพื่อใคร่ครวญอย่างลุ่มลึก

ต่างมุ่งแต่จดจ้องด้วยนัยน์ตาที่เปี่ยมด้วยความโลภทะยานอยาก

ผู้คนเหล่านี้ คือ ผู้ที่ถูกลงทัณฑ์โดยสวรรค์

หลังเรือแล่นผ่านจะไร้ร่องรอย

เมื่อนกบินผ่านจะไม่เหลือเงา

แพ้ ชนะ ได้ เสีย ก็ไม่สะทกสะท้าน

ผู้ที่มีปัญญาย่อมหลุดพ้นและอิสระอย่างแท้จริง